Światowy Dzień Bezdomnych Zwierząt 🐾+ wieści

Wczoraj było Święto Bezdomnych Zwierząt...
Gdy pomyślę o bezdomności kotów przypomina mi się wiersz:

F. Klimek "Co kot napłakał"

Umykając przed ciosami nóg

Płytkich mętów, pijaczków i zakał,

Chował się rozpaczliwie, gdzie mógł,

Mały kot – i żałośnie zapłakał.

Tyle drzwi, okien i przejść,

Tyle kątów przytulnych i ciepłych,

Ale nie ma którędy wejść,

Więc kot płakał, choć łzy mu nie ciekły.

Kocie oczy nie ronią łez,

Ale serce zamiera z rozpaczy

I – mój Boże – czy Ty chociaż wiesz

Co to będzie, gdy ktoś go zobaczy?

Czy go minie bez gestu, bez słowa –

Od tej chwili tak wiele zależy –

Czy się trzeba bardziej skulić, bardziej schować;

Czy pogłaszcze, czy raczej uderzy…

Kocie oczy widzą w ciemności,

Najdrobniejszy gest widzą z daleka,

A szukając i pragnąc miłości,

Rzadko widzą w ludziach człowieka.

Cóż – być może trochę się mylę,

jednak sądzę, iż prawda jest taka,

że dla kotów – wciąż serca jest tyle,

co kot napłakał ...

Więc opowiem Wam historie Jagodowych kotków.

Właściwie większość naszych kotów doświadczyło bezdomności.

Najpierwszy ze wszystkich Salem zaznał bezdomości niedługo.

Z garaży został zgarnięty jako młodzik ok. 2 miesięczny.

Miał zapalenie ucha i inne cuda niewidy, na pewno przeziębiony był.

Do Salemka dołączyła Isia, która razem z Pandzią była w domu tymczasowym.

Nie wiem, jak Pandzia dokładnie, chyba jako młodziak też zgarnięta z ulicy,

ale Isia nieco tę bezdomność poznała i wie, co to jest...

Safirka też jako młodzik z ulicy zgarnięta, więc nie pamięta.

Podobnie pewnie jak Salem wyparła i żyje w luksusie ;)

Isia jako kot doświadczony bezdomnością, ma 9 lat, stały dom od 2013,

ale i tak ma swoje lęki i głównie siedzi gdzieś w swojej jakiejś dziupli.

Czasami można takiego MIsia zobaczyć na drzemce: 

Gdzie miałaby lepiej? ;)

A tu Sówka, którą znaleźliśmy w fatalnym stanie.

Odratowana z masakrycznego pogryzienia i chudości:

Poza tym, że boi się innych kotów i ma azyl w łazience,

to myślę, że nie chciałaby nigdzie się wybierać ani zamieniać...

To samo ma pewnie do powiedzenia Gabrielle,

która jakiś czas żyła dokarmiana na działkach nad jeziorem.

Myślę, że może i łapała myszki na wolności to nie przeżyłaby.

Wszak nas nastraszyła chorobą, z której na szczęście wyszła.

,,I cóż z tego"- Franciszek Klimek: 

Kotu, który się zgubił

I cóż z tego,

że chodzisz własnymi drogami –

i cóż z tego, że robisz, co chcesz,

skoro pewnie tęsknisz za nami,

a my za tobą oczywiście też.

Pokręciły ci się te drogi,

gdy cię zmylił jakiś zapach, jakiś ślad –

i cóż z tego,

że masz bardzo szybkie nogi,

gdy dla kota zbyt duży jest świat.

I te drogi już nie twoje własne,

domy obce, a bramy zamknięte,

dźwięki dziwne, nieznane i straszne,

a w piwnicach zły pomruk: – z a j ę t e!

Może jakoś dożyjesz jesieni,

może ktoś ci z litości coś rzuci,

ale jeśli się los nie odmieni,

to do domu już nigdy nie wrócisz. 

Jeszcze zimą – skostniały, skulony,

zamarzniętą posilisz się grudką,

poczym – uśniesz. Do końca zdziwiony,

że to życie twe trwało tak krótko...

Podobno na ulicy kot dożywa jakiś maksymalnie 5 lat.

Isia ma już 9. Myślę, że gdyby nie to, że ktoś się zaopiekował...

..to skórka by została z nich i niepamięć "bo to tylko dziki kot"...

Warto adoptować kota, czy z fundacji czy prywatnych domów tymczasowych.

To nie ma znaczenia - ważne, żeby miały domek i swojego człowieka.

Bo właściwie to one mają nas - nie my ich! ;)

Przypominamy o zbiórce dla Amberka - nadal trwa!

Oraz o Allegro - kupując pomagasz!

Wieści Amberkowe: Amber nam schudl do 4.5kg z 6 kg postanowił dzisiaj wyjść z kryjówki, poza tym mamy go karmić mokrym i wet dzisiaj ustala dla niego badania nic wiecej nie powiedziała tylko tyle ze niedobrze bardzo bo też trudno ocenić ale jakiś czas musiał chudnac raczej nie z dnia na dzień. Chrupek nie rusza. Oglądała mu pyszczek i tam nic nie ma. Eh nie wiem czy cos nam go nie chce zabrać bo dziwne ze nic poza tym ze jak zwykle śpi w szafce to sie nie pojawia. Nawet ataków nie ma cos od dwóch dni.