Jesienne wiersze na wtorek... 🍂🍃🍁

Jeszcze ciepłe dni za oknem, a ja natrafiam czasami na takie zdjęcia
jak te - z zimny tego roku, gdzie obkładają mnie koty...
I wtedy człowieka nachodzą wspomnienia, o których na co dzień
nikt nie pamięta - bo wtedy może pęknąć serce lub łzy popłynąć...

Tak... Wtedy jeszcze był Amberek i czuł się dobrze.
Był po badaniach i prześwietleniach płuc, gdzie wyszły zmiany.
Wtedy jeszcze poza atakami kichania się nie działo...
Zdarzały się infekcje, ale leczyliśmy i żyliśmy bez strachu.

Już jesień...

Już jesień... Zima za pasem,

poranki mgliste i chłodne,

już kicham i kaszlę czasem, 

i wciąż jestem bardzo głodny.

Już jesień, poranne przymrozki,

podobno w domach już grzeją...

Czy kotem specjalnej troski

ktoś z państwa mógłby się przejąć?

Już jesień, liście się sprząta,

ja nie mam gdzie głowy skłonić...

Czy ktoś użyczyłby kąta

i kotu dałby się schronić?

Już jesień, jest coraz zimniej,

ludzie wciąż dokądś śpieszący,

zatrzymaj się chwilę przy mnie -

nie jestem wymagający...

Już jesień zasmuca ludzi,

świat będzie jednak piękniejszy,

jeśli przy kocie się zbudzisz, 

ma siostro, mój bracie większy...

Marta "Majorka" Chociłowska-Juszczyk

Życie toczy się dalej - świeci słońce, jest jesień...
Kolejna zima przed nami i trzy koty więcej do ogrzewania.
Ale one nigdy nie zapełniają pustki po Amberku
- to tak nie działa, gdyby ktoś myślał inaczej zaznaczam.

Nikim się nie da zastąpić nikogo - można tylko się pogodzić z tym.
Nie wiem, czy to nastrój tych ostatnich dni...
Czy po prostu upływ czasu, który widzę w maluchach...
Wierzyć się nie chce, że w styczniu tego roku wszystko było inne.

Liście

Wiatr po ulicy liście goni,

czerwienią wirują i złotem,

tak zręcznie umykają dłoniom,

jak młode, rozbawione koty.

To biegną, to przy ziemi czają,

do nóg przytulą się na chwilę,

zmęczone, wolno opadają

w tym pełnym gracji, kocim stylu.

A może w tym jesiennym złocie,

biegnącym biegiem pospiesznym,

tańczą zaklęte dusze kocie,

tych, co już dawno odeszły?

Może udają, że są liśćmi

i w ludzką wierzą wyobraźnię?

By o nich wspomnieć - po to przyszły,

bo z kotem jesienią jest raźniej...

Marta "Majorka" Chociłowska-Juszczyk

I czasami chciałoby się, aby przyszedł ten ulewny deszcz

i te zimne dni, kiedy jesień jest jesienią i współgra z duszą,

która nie chce słońca, a serce nie zgadza się z tym całym 

bilansem życia i śmierci, bo widzi tylko ból straty...

I nie ważne ile razy powtórzycie sobie, że zrobiliście wszystko,

ani ile razy będziecie mówić, że tam nic go już nic nie boli,

nie zmieni to samego bólu, który pozostaje i przypomina o sobie,

który napada i trzyma do póki się go po prostu nie wypłacze.

Możecie wiedzieć, że nie było innego wyjścia, ale i tak będziecie cierpieć...

Nie da się na to przygotować i nie wiem, jak z tym żyć...

Minęły 3 miesiące i nadal jest mi bardzo ciężko...

Ostatnie zdjęcie znalazłam przez przypadek... 

Chessurek też ma na jednej łapce taką plamkę...