Myślę, że Oni wracają... 🕯

Dzisiaj jest kolejny dzień, kiedy się wspomina tych,
których mieliśmy zaszczyt poznać i znać i żyć z nimi.
Choć Serce bardzo boli to przecież oni nam wiele dali...
Tak najlepiej podejść - ważne, że się spotkaliśmy...
W końcu to byli nasi Przyjaciele i nasza Rodzina.

Mieszkał z nami niegdyś Falkor - pies szczęścia.
Był z nami od 1997 r. do 2012 r. - 15 lat.
W międzyczasie dostał towarzysza Salemka w 2004,
a później moje Rude w 2010 zamieszkały z nim także.
Miałam teorię w 2014, że wrócił jako Amberek - kto wie?

Legenda o Tęczowym Moście
Po naszej stronie nieba na pewno jest miejsce zwane Tęczowym Mostem. Przychodzi tu po śmierci każde zwierzę, dla którego mocniej biło czyjeś serce.
Są tam łąki i wzgórza, po których biegają nasi przyjaciele. Zawsze świeci słońce i jest pod dostatkiem jedzenia. Wszystkie zwierzęta, które były chore, są znów zdrowe, tak jak pamiętamy je z najlepszych czasów. Są szczęśliwe i nie trapią się niczym z jednym wyjątkiem - każde tęskni za jedną specjalną osobą, którą musiało gdzieś tam zostawić... Zwierzęta biegają i bawią się razem, ale dla każdego przychodzi dzień, kiedy nagle staje i spogląda w dal. Oczy zaczynają mu błyszczeć, uszy łowią dźwięki, ciało drży naprężone. I nagle zwierzę zostawia grupę, mknie po zielonej trawie, łapy niosą je coraz szybciej... Zobaczył ciebie! Na twarzy poczujesz ciepły język, rękę położysz na ukochanym łbie i znów spojrzysz w wierne oczy swojego psa, który odszedł z twojego życia, ale nie zniknął z twego serca. A potem razem przekroczycie Tęczowy Most...

Poza tym później były też małe kotki dwa, które miały leczone oczka 

- pewnie by zostały, bo nie łatwo jest wyadoptować kotki z "wadą",
ale niestety koci tyfus je odebrał za Most - to było w marcu 2015 roku,

miały tu raptem 6 wpisów - niestety tak bywa i trzeba się z tym pogodzić.

To była chyba pierwsza taka tragedia u Nas - ledwo co je poznawaliśmy...

Ale ja myślę, że one wróciły do Jagodowej - w tym samym roku jesienią

spotkała Gabrielkę na działkach nad jeziorem, gdzie nie przetrwałaby zimy,

a także Sówkę pod śmietnikiem, która nie przypominała w ogóle kota.

Więc oba kotki przeszły leczenie i zostały w wybranym sobie domu :)

Bo to One wybierają Nas - wiecie o tym, prawda? - nie myślcie inaczej!

Jeśli chodzi o sam temat Odchodzenia - nie będę się powtarzać...

Cały sierpień tego roku to jest pożegnanie i godzenie się,

tam jest smutno, ale jest i też dużo linków do pomocnych wpisów,

a także list od pupili do człowieka, który przetłumaczyłam dla Was.

Najważniejsze, że pamiętamy i wypełniamy Testament... 🕯