Paczkowa pocieszka i gluciorki 🐱

Witajcie sobotnie!

Przeżyłam ostatni tydzień jako tako w zaglucianiu.

Żeby mnie stres nie zjadł przed ZUSem w piątek

to jeszcze ostatnie dni śledziłam co mi przecieka

pod wanną do sąsiadki piętro niżej...

Nie ma tragedii mała plamka, ale skądś się wzięło.

Dobiło mnie leżenie z kamerką w telefonie i latarką

kilka dni wzdłuż wanny i sprawdzanie co leci...

Fakt kapie mi z uszczelki pod wanną, ale to nie to...

Okazało się, że ja odkamieniając miski wpadłam na genialny pomysł.

Chciałam wodą z sodą i octem domyć kafeki nad wanną

z kamienia i ogólnie brzegi, a to wypłukało fugę wokół wanny.

I zaczęło się lać pod wannę - bo na ścianę np leci woda

i ona się lała pod wannę też przy okazji - stąd jezioro.

Tata próbował naprawić odpływ, a ja zasilikonowałam wannę.

W międzyczasie trwało nerwowe śledzenie inpostu.

Nagle jednak wczoraj paczka pojawiła się w doręczeniu,

a wracając z ZUSu odebrałam ją od razu z paczkomatu.

Jakie szczęście, że nic nie brakuje i jest wszystko!

Kotki też sprawdziły inspekcję robiąc i szukając żarcia.

Bo one tylko o jedzeniu ostatnio (miski czyszczą),

ale smakołyczki schowałam przed nimi i przed sobą.

Książeczka leży przy podusi i niebawem będzie czytana,

napakowana naproxenem skończyłam Walking Dead 10.

Sherlock mnie przygniata i mruczy, że on też chory taaa...

W kubeczku się zaparza herbatka od Tabs, a ja piszę i czytam.

W ZUS lekarz powiedział, że system mnie wylosował,

ale wszystko jest ok i się zgadza - no więc sprawa mniej.

Więcej stresu z tym niż warte to wszystko - oddali za bilet.

We wtorek ortopeda znowu, więc zobaczymy co dalej.

Mnie osobiście jakaś niemoc naszła - nic się nie chce...

Przegląda człowiek te Netflixy i jakoś nic nie ciągnie,

a jak na książki spojrzeć to wszystkie na raz by się chciało.

Ale coś zasypiam czytając, więc śpię z książką i kotem.

Bowiem Sherlock ostatnio jest przyrośnięty do mnie...

Oby tylko to nic złego mu się nie zaczynało, bo padnę.

Paczuszka swoje zadanie spełniła i podniosła na duchu!

Małe, ale ogromne duchem i cieszy - tyle herbatek!!!

Króliczkowe stworzonka Młody porwał i schował... :D

Mam planach jakieś łowy, ale zagluciana się nie nadaję...

Niby święta za moment, a ja mam wrażenie, że dopiero co

przecież był grudzień i styczeń z chorowaniem - marzec?!

Kwiecień, że będzie za kilka dni? - wierzyć się nie chce...

Ale upływ czasu niestety widać po półkach z puszkami,

po ilości worków ze żwirkiem i chrupkami - to się zgadzam.

Ale jakoś poza tym to zostałam chyba gdzieś w grudniu,

gdzieś śniegiem zasypana i śpiąca jak ten niedźwiedź...

To, co się dzieje wydaje się być jakimś matrixem SF,

a ostatnie pół roku jak sen w zdarzeniach dziwnych...

Jak tu wrócić na stare tory to ja nie wiem - kosmos jakiś.

Wiosna...? Już?

PS.