Koci Doktorzy i Anioły w jednym?

Witajcie wieczorową porą...

Nieco refleksyjnie dzisiaj mnie naszło na wpis dla Was.
Nie od dzisiaj wiadomo, że koci doktorzy są najlepsi na świecie!
Mnie okładają codziennie, kiedy tylko antybiotyk mnie morzy...
I takie kocie ogrzewanie robi najwięcej niż te wszystkie leki.

Sherloczek

Nikusia mu się wtula

Daenerys

Też ostatnio lubi się tulić

A tu Sherlock zbrązowiał

Padnięty tym leczeniem

Ja też umiem leczyć! Mefisio.

Czesio: A ja? A ja?

Dr KOT 

(...) Bo Dr KOT- że tak się wyrażę

jest najlepszym na świecie lekarzem.

Artyzmy, anginy, lumbago,

KOT wyleczy gdy tylko ktoś ma go.

Nadciśnienie, ból nóg, nadkwasota,

to po prostu jest pestka dla KOTA.

Bowiem niemal na wszystkie choroby

KOT ma swoje sprawdzone sposoby.

Nawet jeśli - i wierzcie tym słowom,

ktoś coś czasem niedobrze ma z głową.

Co tu dodać? No cóż - bądźmy szczerzy

jak przypuszczam, nie każdy w to wierzy.

W tym przypadku - i zdania nie zmienię

pozostaje tylko ostatnie namaszczenie.

Franciszek Klimek

Sherlock nie do ruszenia

Nikusia padła i wchłania chorobę chyba ;)

Mefisio zbrązowiał

W tym fragmencie wiersza moim zdaniem jest wiele prawdy.
Koty nie tylko wspierają w chorobie, ale też i potrafią pocieszyć.
Są historie takie jak James'a Bowena, czy Michaela Kinga,
gdzie koty ocaliły ich życie, nadały sens, były wręcz jak anioły...

Tu już lepiej z kolorkiem

Coś mi tu się ustawiło dziwnego

A tu z Chessurkiem :)

Kochany mruczący niedźwiadek!
Czesio 4.10

Kto wie, może nasze czworonogi to takie nasze Anioły?
Wiem, że każdy z nas tak naprawdę może coś o tym opowiedzieć...
Każdy ma takiego swojego Kota Boba czy też Tabor,
która staje na drodze Życia, by coś Nam przekazać - zauważyć...

Polecam fragment wiersza p. Klimka pt.
Co o tym myślicie?

Z duszą na ramieniu

Siedziałem z duszą na ramieniu, 

lecz to nie była żadna bojaźń, 

bo nic nie miałem na sumieniu, 

a dusza ta nie była moja. 

Trochę mnie uwierała w szyję 

i bolał nieco trzeci krąg, 

lecz czułem, że dopóki żyję, 

nie mogę jej wypuścić z rąk. 

Dusza przyjemnie się wtulała 

i miała aksamitną sierść, 

i mi do ucha wymruczała 

coś, co nie łatwo chyba znieść: 

Że - choć wygląda tak jak k o t k a, 

to jednak jest to dusza czyjaś, 

przysłana tutaj aby spotkać 

kogoś, kto jej okaże przyjaźń. 

Mówi, że jej się to udało, 

że się tu ze mną świetnie czuje, 

TAM się to będzie podobało 

i że mnie zarekomenduje. 

Rekomendacja mi się przyda, 

bo bez poparcia bywa różnie 

i może KTOŚ coś za to mi da, 

lecz ja bym prosił - jak najpóźniej. 

*** 

Do takich myśli nie nawykłem, 

lecz teraz właśnie myślę o tym, 

że te stworzenia tak niezwykłe 

to może nie są tylko KOTY...?

Żródło: Hbruton