Mruczę, więc jestem... 🤎💛🧡

Witajcie wtorkowo!

Urlop trwa, a ja czytam "Pana Lodowego Ogrodu",

a właściwie już zbliżam się do końca - niestety.

Jednak dzisiaj przychodzę do Was z sesją Isiuni

- kotki, która jest kotkiem jednego człowieka.

Zdjęcia były robione całkowicie fartem...

Isia skończyła w tym roku 11 lat - tak jak moje Rude i Mef.

Też jest z wiosny 2009 roku - wcale po niej tego nie widać :)

Może mi się uda zrobić jej jakieś aktualne zdjęcia...

Na razie trzeba się zadowolić tym, co mam na kompie :)

Isia się nic nie zmieniła raczej, choć jest już sporo lat...

Isia jest specyficznym kotkiem - do mnie nie przychodzi.

Choć raz jak były Święta siedzieliśmy dłużej - wyszła!

Przyszła na kanapę do Babci i się przymilała, a ja bez ruchu

jak najciszej wyciągnęłam rękę i ją głaskałam - niesamowite.

Isia ma zupełnie inną sierść niż wszystkie koty - niepowtarzalną!

KOT, KTÓRY MRUCZY

Franciszek Klimek

Wskoczył mi na kolana
zgrabnym kocim susem
i wiadomo: już teraz
długo się nie ruszę.

Ładnie mruczysz – szepnąłem
z pieszczotliwym gestem.
– Wiem o tym – odpowiedział
– Mruczę, a więc jestem.

Podobnie u mnie Nikusia ma taki puszek, a nie sierść.

Jednak Isia też jest wyjątkiem - sierść jeszcze inna...

Nie jest dużym kotkiem, choć zdjęcia mogą robić inne wrażenie.

Jest malutka - nie aż tak jak u mnie Sansa, ale najmniejsza.

I puchata dość - bo to raczej chudzinka niż taki mIsio.

Imię ma oczywiście od Misia - nie miała jednak łatwych początków.

Najważniejsze, że z bezdomności i dokarmiania zimą trafiła do domu,

a później do Domku na Zawsze - u Jagodowej - do Salemka.

Salemek nadal ma respekt do panny - on ma swój świat,

ale co poradzić jak Salemek skończy zaraz 16 lat jesienią...

Nie zmienia to faktu, że Isia jest pierwszą zaadoptowaną

przez Jagodową kotką - już po sterylizacji była, więc luz.

A przytulas z niej straszny ponoć jak się przyczepi...

Isiunia ma się dobrze i ma raj na ziemi - tego życzę

każdemu bezdomnemu szukającemu domku kotkowi!

Miłego dnia!