Z dziennika zarazy 🐾

Hej, hej!

Nie wiem kiedy minął ten tydzień, bo łeb mi pękał.

Biorę naproxen dwa razy dziennie, ale zatoki wołają...

Dziś czy jutro o północy mi się kończy, więc wolność.

Napasiona oregano itd będę się dobijać o antybiotyk.

Dmucham nos i w prawym uchu mi odtyka głośność.

Inhalacje z rana pomagają, ale na krótko niestety.

Od wczoraj kolejna osoba na izolacji - Motylowa.

Wtedy jej nie wyszło, a wczoraj już wyszło.

Znosi najgorzej ze wszystkich, bo z kaszlem,

a gorączka jak jest to sięga 38,4 i pomaga pylargina.

Nic innego nie działało na jej gorączkę. Yhhh. 

Policja nas właśnie skontrolowała, więc cóż. Siedzim.

Najlżej ma Młody, bo jemu nic nie jest nic a nic.

Ja gdyby nie te zatoki to też byłoby wsio dobrze. 

Nie mam zatkanego nosa, ale głos lekko zmieniony,

ale oddycham dzięki Bloxinowi i takiemu czemuś 

magicznemu płynowi zielonemu - ale katar żółty.

Będę się dowiadywać czy już mogą mi coś dać.

Sherlock dostaje grzecznie leki w sosiku bierze.

Trochę jeszcze kicha, ale to dopiero połowa leczenia.

Przed nami jeszcze 5 dni antybiotyku i wetmune.

Będę wolna to z nim pójdę jakoś powoli do weta.

Z kolanem mam śmiesznie - jak szłam na test to mi bloknęło.

I myślę, kurna, ani iść ani się położyć - zablokowało się.

Ale mam już wyniki rezonansu i mam jakiś ubytek

w chrząstce przy łękotce - zobaczymy co na to lekarz.

Tydzień później mam rehabilitację, więc żadnego chorowania.

Będzie trzeba to się poblokuję na około czym można,

żeby nawet tam nie chrząknąć w tej przychodni.

Najważniejsze kolano potrzebuje ratunku i koniec.

Najgorsze były ostatnie dwa dni, bo łeb nawalał,

a nie można było się na niczym skupić.

Ani oglądać, ani czytać, a jak się kładłam sen niet.

Podobno miało to związek z ciśnieniem i Wilczą Pełnią.

No oby dzisiaj szum w głowie się skończył, bo mam dość.

Polecam "The Fall" serial na Netflix - jakie to dobre!

Ratujemy się paczuszką od Szalonej Romki - DZIĘKUJEMY!

Dawkuję sobie te dobra, bo jeszcze trochę, jeszcze moment...

Tylko się boję na ten śnieg iść z tym kolanem, ale trudno.

Najwyżej kolejny tydzień izolacji w Stokrotce będę kupować.

Test Motylowej byłby wcześniej, ale cwaniary nie miały numerków

i kazały dzwonić na nocną opiekę, żeby był test od kolejnego rana...

Na pewno ta izolacja będzie niezapomnianym przeżyciem.

Tyle dni w domu wszyscy na kupie, zakupy w drodze na testy,

wyrzucanie kocich kup i śmieci po nocy, świry kocie, bo tłum.

Ratuje nas naproxen, bloxin i inne cuda - byleby jak najlżej.

I oby nigdy więcej, bo naprawdę chore to jest zamykanie ludzi

i straszenie karami za złamanie izolacji - cokolwiek by się...

Odezwiemy się! 🐱

PS. I dwa wymioty pawiowe Triss Merigold, bo po jedzeniu

się skacze a po skakaniu z pełnym brzuszkiem się rzyga...